ذو اللحية

لقب شريح بن عامر صحابى ميباشد و شرح حالش موكول بكتب مربوطه است.

ذو اللسانين حسين بن ابراهيم‌

- نطنزى، از ادباى قرن پنجم هجرت ميباشد كه به بديع الزمان ملقّب و بابو عبد اللّه مكنّى بود، بهردو زبان عربى و پارسى شعر مى‌گفته و بدو منسوب است:

ايضا:

كتاب دستور اللغة از تأليفات اوست كه مختصر و مفيد و حاوى شرح لغات مهمّه ميباشد، در ديباچه آن قواعد صرف و نحو و اوزان زبان عرب را شرح داده و صيغ مشتقات ابواب را نيز در جدولى ضبط كرده است و يك نسخه خطّى آن بشماره 4456 در كتابخانه مدرسه سپهسالار جديد تهران موجود ميباشد. وى بسال 497 يا 499 ه قمرى (تصز يا تصط) درگذشت. نطنز با دو فتحه شهرى است كوچك در بيست فرسخى اصفهان.

(صد و فهرست مدرسه سپهسالار و اطلاعات متفرقه)

ذو اللسانين مير على شير

- بعنوان نوائى خواهد آمد.

ذو اللسانين موله بن كثيف‌

- يا كنيف ضبابى كلابى، از اصحاب حضرت رسالت ص ميباشد، صد سال در اسلام و بيست سال نيز پيش از آن عمر كرده و بجهت كثرت فصاحت و بلاغت بهمين لقب ذو اللسانين شهرت داشته است.

(تنقيح المقال)

ذو المجدين على بن حسين بن موسى‌

- بعنوان علم الهدى خواهد آمد.

ذو النسبين عمر بن حسن بن على بن محمد

- حافظ بلنسى اندلسى، مكنّى بابو الخطاب، از اعيان فضلاى علماى اهل سنّت ميباشد كه در علم حديث نبوى متقن و در نحو و لغت و اشعار و وقايع عرب خبير بود، بجهت طلب حديث و فراگرفتن آن از مشايخ و اكابر، در اكثر بلاد اندلس، مراكش، شامات، ديار