ايضا:

نام و نسب و ديگر مشخّصاتش بدست نيامد. (ص 2229 ج 3 س و 125 ض)

ذوقى تركمانى، محمد امين‌

- در اصل از طائفه تركمان بوده و در كاشان توطّن كرد، از تلامذه ملّا ميرزا جان شيروانى و از مشاهير شعراى ايرانى عهد شاه تهماسب صفوى (930- 984) ميباشد، در شعر قريحه خوبى داشت، چندى در عراق و فارس و خراسان سياحت كرده عاقبت بسال 969 ه قمرى (ظسط) در لاهيجان درگذشت و اين شعر از او است:

(ص 2229 ج 3 س و 330 ض)

ذوقى كاشانى‌

- همان ذوقى تركمانى مذكور فوق است.

ذو الكمالين مير محمد باقر

- پدر مير على هروى آتى الترجمة، از مشاهير خطّاطان قرن نهم هجرت ميباشد كه در حسن خط و قوانين خطوط ماهر بود، زمانى بهندوستان رفته و مشمول مراحم چيپال حكمران لاهور گرديد، حسب الامر مرقّعى در غايت نيكوئى تمام كرد كه چيپال از ديدن آن بى‌اندازه مسرور شد و چهار هزار روپيه طلا بدو بخشيد لكن مير محمد باقر نظر بشهامت نفسى كه داشته از قبول آن امتناع ورزيد و عاقبت در هشتاد و هفت سالگى در هندوستان درگذشت. بنوشته بعضى، در علوم عقلى و نقلى متبحّر بوده و كتابى در رد شرح اشارات خواجه تأليف داده است و سال وفاتش بدست نيامد. (اطلاعات متفرقه)