مصر، عراقين عرب و عجم، اسپهان، خراسان، مازندران و ديگر بلاد اسلامى سياحت‌ها كرد تا روز سه‌شنبه چهاردهم ربيع الاول سال ششصد و سى و سيّم هجرت در قاهره وفات يافت. كتاب التنوير فى مولد السراج المنير از تأليفات او است، از آنرو كه نسبش از طرف پدر، بدحيه كلبى صحابى موصول و از طرف مادر كه امّة الرحمن دختر ابو عبد اللّه بن ابى البسام موسى بن عبد اللّه بن حسين بن جعفر بن امام على النقى ع بوده بحضرت حسين بن على منتهى ميگردد بخط خودش مينوشته است: ذو النسبين دحيه و الحسين ع چنانچه بجهت انتساب بجدّ مادرى مذكورش خود را سبط ابى البسام نيز مى‌نوشته است.

(ص 415 ج 1 كا)

ذو النورين عثمان بن عفان‌

- بن ابى العاص بن اميّة بن عبد شمس بن عبد مناف اموى كه بجهت ازدواج رقيّه و ام كلثوم، دو كريمه حضرت نبوى ص بدين لقب ملقّب ميباشد يعنى بعد از وفات حضرت رقيّه، ام كلثوم بحباله وى درآمده و ترجمه حالش موكول بكتب مربوطه است.

ذو النون [ (طفيل بن عمرو بن طريف اوسى صحابى)]

در اصطلاح رجالى، لقب طفيل بن عمرو بن طريف اوسى صحابى و جمعى ديگر ميباشد و شرح‌حال ايشان را موكول بدان علم شريف داشته و در اينجا بعضى از طبقات ديگر را كه بهمين عنوان شهرت دارد مى‌نگارد.

ذو النون‌

شاعر، از شعراى اطبّاى ايرانى است، در نزد سام ميرزا كه در سال 983 ه ق بامر پدرش شاه اسمعيل ثانى (متوفى بسال 985 ه ق) مقتول شده مقرب بوده و از اشعار او است:

(اطلاعات متفرقه و ص 2228 ج 3 س)

ذو النون مصرى، ثوبان (يا فيض) بن ابراهيم‌

- مصرىّ المولد و المدفن، معروف بذو النون، مكنّى بابو الفيض، يا ابو الفضل، يا ابو عبد اللّه از اكابر عرفا و متصوفه و رجال طريقت ميباشد كه درميان اين طبقه بزهد و صلاح و فضل و ادب و فقاهت و علم و حكمت و فصاحت معروف بلكه بنوشته بعضى جامع اصول طريقت‌