7. اصول گرايي

با اين که اسلام به کرامت انسان و مشورت با زيردستان و اعتنا به آراي ديگران عنايت فراواني مبذول داشته است، ولي نسبت به اصول گرايي و عدم تسامح نسبت به اصول اساسي سازمان و حوزه مديريتي تاکيد فراوان دارد. امير مومنان (ع) مي فرمايد: يستدل علي ادبار الدول باربع: تضييع الاصول و التمسک بالفروع و تقديم الاراذل و تاخير الافاضل چهار چيز منشا سقوط دولت ها به شمار مي آيد:

1. ضايع کردن مسائل اساسي و اصولي؛

2. چسبيدن به مسائل جزئي و فرعي؛

3. مقدم ساختن افراد پست و فرومايه؛

4. کنار زدن و به تاخير انداختن افراد شايسته.

8. بهره گيري از وسايل مقدس

مديريت اسلامي که بر ارزش هاي معنوي و اسلامي پايه گذاري شده است، براي رسيدن به اهداف خود، در انتخاب ابزار و وسايل آزاد نيست. از نظر اسلام هدف وسيله را توجيه نمي کند. امام علي (ع) در اين باره مي فرمايد: ماظفر من ظفر بالاثم و الغالب بالشر مغلوب کسي که با گناه و تجاوز به پيروزي رسيده است، پيروز نيست و آن کس که با شر و ستم گري غالب مي شود، در حقيقت مغلوب است.