امام علي (ع) مي فرمايد: آله الرياسه سعه الصدر [3]؛ سعه ي صدر ابزار رياست است. حضرت موسي (ع) هنگام پذيرفتن مسئوليت رهبري و هدايت انسان ها براي مقابله با مشکلات و سختي هاي جامعه، از خداوند طلب شرح صدر نمود: رَبِّ اشرَح لِي صَدرِي [4]؛ پروردگارا سينه ي مرا گشاده دار.

شرح صدر و سينه‌ي گشاده داشتن علايم و نشانه هايي دارد که پاره اي از آنها به شرح ذيل اند:

الف) تحمل شادي ها و پيروزي ها:

انسان ها هم چنان که بايد در مقابل سختي ها و گرفتاري ها تحمل و بردباري داشته باشند، در برابر موفقيت ها و پيروزي ها نيز نبايد سرمست و مغرور باشند؛ زيرا غرور بيش از حد، موجب مشکلات و نابساماني هاي ديگري مي شود؛ به همين دليل امام علي (ع) مي فرمايد: و لا تکن عند النعماء بطراً [5]؛ در هنگام نعمت ها سرمست و مغرور مباش.

ب) عفو و بخشش و دوري از انتقام:

امام علي (ع) درباره ي عفو و انتقام مي فرمايد: اقبح افعال المقتدر الانتقام [6]؛