1-3. شناخت و آگاهي کامل نسبت به راه و هدف:

رهبري بايد نسبت به تمام اهداف خود خصوصاً هدف نهايي و اصلي آشنايي کافي داشته باشند. خداوند سبحان مي فرمايد: قُلْ هذِهِ سَبِيلي اَدعُوا اِلَي اللهِ عَلَي بَصِيرَهٍ اَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي [1]؛ اي پيامبر بگو اين راه من است و هر کسي که از من پيروي مي کند از روي آگاهي و بصيرت به سوي خداوند فرا مي خوانم.

2-3. ايمان کامل به هدف و محتوا و برنامه‌ريزي‌ها

رهبري تا زماني که تمام ابزار و برنامه ريزي و محتوا و هدف خود را باور نداشته باشد، نمي تواند کارگزاران را به سمت اهداف سازماني هدايت کند. در آيه ي شريفه ي ديگري آمده است: آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا اُنزِلَ اِلَيهِ مِن رَبِّهِ [2] پيامبر به آن چه از طرف خدا به سوي او نازل شده است ايمان دارد.

3-3. جلوگيري از اختلاف و افتراق و دعوت به وحدت و انسجام نيروها:

براي اين که سازمان به اهداف معين خود نايل آيد، اعضا و کارکنان سازمان بايد نظام مند عمل کنند؛ همانند اجزاي به هم پيوسته‌ي يک ماشين که به طور هماهنگ فعاليت مي کنند، تا يک هدف معين را دنبال نمايند. در تاييد اين مطلب مي توان از آيات زير استفاده کرد: وَ اعتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً و لاَ تَفَرَّقُوا [3]؛ و همگي به ريسمان خدا چنگ بزنيد، و پراکنده نشويد. وَ لاَ تَکُونُوا کَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعدِمَا جَاءهُمُ البَينَاتُ وَ اُلئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ [4]؛ و چون کساني مباشيد که پس از آن که دلايل آشکار بر ايشان آمده پراکنده شدند و با هم اختلاف پيدا کردند، و براي آنان عذابي سهمگين است.

4-3. صراحت بيان در هدف نهايي و موازين خود:

مدير و رهبر بايد با کارمندان و نيروهاي خود روراست باشد و با صراحت، موازين و