ب) ضمان اعاله: وظيفه‌ي دولت تامين سطح معيشت مناسب و وسايل زندگي افراد جامعه است که از طريق ايجاد امکانات براي فعاليت‌هاي اقتصادي آنان انجام مي‌گيرد. مبناي نظري ضمان اعاله سهيم بودن افراد جامعه در ثروت‌هاي طبيعي و حق مشترک جامعه در آن‌هاست. قرآن کريم به صراحت در اين باب مي‌گويد: هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَکُمْ مَا فِي الْاَرْضِ جَمِيعاً [1]؛ اوست آن کسي که آنچه در زمين است، همه را براي شما آفريد.

و اما توازن اجتماعي نيز براي رفع شکاف‌هاي طبقاتي بين ثروتمندان و فقرا ضرورت دارد و دولت اسلامي بايد با ابزارهاي مناسب اقتصادي در برقراري اين توازن بکوشد. شايان ذکر است که توازن اجتماعي به معناي مساوات در درآمد نيست.

1-3-2-3. مظاهر عدل الهي

الف) احکام و تکاليف الهي

خداوند بر اساس علم به مصالح و مفاسد فردي و جمعي مخلوق و نيازهاي يوم معاش و معاد انسان‌ها، تکاليفي را وضع نموده است که قطعاً بر اساس عادلانه بودنشان از مصاديق « مالايطاق»؛ (خارج از حوزه‌ي قدرت آدمي) نيستند.

ب) ثواب و عقاب اخروي

دومين تجلي‌گاه عدل الهي، پاداش‌ها و کيفر‌هايي است که در روز جزا به مکلفان مي‌رسد و البته، نتيجه و يا ظهور اعمال زشت و زيباي بندگان است که از روي اراده و اختيار مرتکب شده‌اند.

ج) نظام حکومت ديني

عدالت خداوند در سيستم حکومتي (state) در دوران حکومت پيامبران به خصوص پيامبر اسلام (ص) و امامام معصوم (ع) تجلي کرده و دقيقاً تشريع و تاسيس حکومت و قوانين آن بر پايه‌ي عدل و انصاف و عنايت به ارزش و حقوق انساني بوده است.

اما عدالت در حوزه‌ اخلاق در چارچوب رفتار فردي و حالات و صفات دروني است