شايان ذکر است که علوم انساني تنها به رفتارها و کردارهاي اختياري انسان بسنده نمي‌کند، رفتارهاي غير اختياري انسان هم‌چون: غرايز، خواب، ادراک، هوش و حافظه در روان‌شناسي؛ منابع توليد و مبناي ارزشي پولي در اقتصاد، و عواقب ناخواسته‌ي اجتماعي در جامعه‌شناسي را نيز مورد مطالعه قرار مي‌دهد.

2. تفاوت ديگر علوم انساني با علوم طبيعي، هدف‌دار بودن رفتارهاي اختياري بشر است؛ زيرا انسان موجودي متفکر، هدفمند و با انگيزه است و همين امر به پاره‌اي از افعال او معنا مي‌بخشد. اين نظر را به پيترويچ نسبت داده‌اند و معناداري در رفتار انسان‌ها و بي‌معنايي در رفتار جمادات را منشا تفاوت علوم انساني و طبيعي دانسته‌اند،[2] بر خلاف اين نظريه، رفتارگرايان افراطي، هم‌چون واتسون رفتار انسان را، همانند رفتار جمادات، بي‌معنا مي‌خوانند؛ البته اگر با نگاه قرآني به طبيعت بنگريم، رفتار جمادات نيز معنادار و هدفمندند؛ زيرا جملگي تسبيح گويان حق و ذاکران الهي‌اند. عارفان وارسته نيز از اين حقيقت پرده برداشته و گفته‌اند:

جمله‌ي ذرات عالم در نهان *** با تو مي‌گويند روزان و شبان

ما سميعيم و بصيريم و خوشيم *** با شما نامحرمان ما خامشيم

چون شما سوي جمادي مي‌رويد *** محرم جان جمادان چون شويد

از جمادي عالم جان‌ها رويد *** غلغل اجزاي عالم بشنويد

فاش تسبيح جمادات آيدت *** وسوسه‌ي تاويل‌ها؟ فر بايدت

3. برخي تفاوت علوم انساني و طبيعي را در دخالت و عدم دخالت ايدئولوژي و جهان‌بيني و شخصيتِ عالِم در پيدايش آن علوم دانسته‌اند؛ به اين بيان که در هنگام مطالعه‌ي جمادات و موجودات طبيعي، هم‌چون: زمين، آسمان، آب، گاز، خاک، اتم، الکترون، ماده و انرژي ... بين دانشمندان و آن عناصر کم‌ترين هم‌دردي و قرابت روحي و