[1]اسم او و پدرش ظالم بن ظالم , ظالم بن سارق , ظالم بن عمر , عمير بن ظالم , ضبط شده , و از بزرگان بصره و اعيان تابعين و از خواص اميرالمؤمنين است و در واقعه صفين از ملازمين آن حضرت بود . او معروف به بخل بود و مى گفت اگر ما بخواهيم واقعا نيازمنديهاى فقرا را بر آورده و حرفهاى آنها را بشنويم يقينا فقيرتر از آنها خواهيم شد . ( معجم الادباء )

چنانكه در متن آمده نخستين كسى است كه قرآن را اعراب گذارى نمود تا از شائبه تحريف و غلط محفوظ بماند . نقطه گذارى قرآن نيز به اهتمام دو تن از شاگردان او بنام نصر بن عاصم و يحيى بن يعمر صورت گرفته . او شاعر خوش قريحه اى بود و صاحب كشف الظنون ديوانى را به وى نسبت داده است .

وى در سن هشتاد و پنج سالگى در بصره سنه 69 به طاعون ( جارف ) كه بمعنى مرگ عمومى است چشم از جهان فرو بست .