لكن آن مرحوم از اين رأى برگشته و آگاهى يافته , و در مقدمه ششم از تفسيرش بنام( الصافى) بعد از آنكه چند روايت در مورد تحريف قرآن نقل نموده گفته است([ : مى گويم و بر تمامى اينها اشكالى وارد مى آيد و آن اين است كه بنابراين تقدير براى ما اعتماد بر چيزى از قرآن باقى نمى ماند . زيرا بنابراين ( تحريف ) , در هر آيه اى از قرآن احتمال مى رود دستخوش تحريف گرديده يا تغيير داده شده باشد و برخلاف آنچه خدا نازل كرده است باشد , پس براى ما در قرآن اصلا حجتى باقى نمى ماند و در نتيجه فائده امر به پيروى آن و سفارش به چنگ زدن به آن و غير آنها از بين مى رود .

با اينكه خداوند فرموده :

( و انه لكتاب عزيز لا يأتيه الباطل بين يديه و لا من خلفه ) [1] .

و فرموده :

( انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون ) [2] .

چگونه تحريف و تغيير به آن راه مى يابد]( . . . .

طرح ريزى قواعد دستورى علم نحو در قرآن

از جمله دلائلى كه شدت كوشش مسلمين در نگهدارى و دقت نسبت به قرآن را مى رسان د طرح قواعد علم نحو در آن است .

ابن النديم در آغاز مقاله دوم از كتاب( الفهرست) گويد([ : بيشتر