( ان الله برى ء من المشركين و رسوله ) [1] را مى خواند و لام( و رسوله ) را به صداى[ ( ) . . . و رسوله] مكسور خواند . [2]

ابو الاسود گفت گمان نداشتم كار مردم به اينجا كشيده شده باشد پس به نزد زياد بن ابيه برگشت و گفت آماده ام دستور امير را اجرا كنم , فقط يك نويسنده زيرك و هوشيارى در اختيار من بگذاريد كه هر چه مى گويم انجام دهد , از طايفه عبدالقيس نويسنده اى آوردند وى آن را نپسنديد , نويسنده ديگرى برايش آوردند ابوالعباس مبرد گفته است نويسنده دوم هم از همان طايفه بود ابوالاسود به او گفت : فقط به دهان من نگاه كن چون هنگام تلفظ يك حرف كه جزئى از اجزاء كلمه است ديدى دهانم را گشودم بر بالاى آن حرف نقطه اى بگذار و اگر لبانم را به هم كشيدم , و دو لب را بر يكديگر نهادم نقطه اى در جانب راست پيش از آن حرف بگذار و اگر مشاهده كردى دهان را شكسته دارم و يا لب زيرين بسوى دقن آرم نقطه اى در زير آن حرف قرار بده , پس اين است نقطه هاى ابوالاسود]( .

شرح :

مراد از نقطه ها در آنجا اعراب و صداها است و منظور از نقطه فوق به معنى ( ) فتحه و نقطه زير ( ) كسره , و نقطه جلوى روى حرف ( ) ضمه مى باشد .