چند نمونه

1 مثلا در آيه( : و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا نوحى اليهم من اهل القرى ) [1]

ابوبكر ( بن عياش ) از عاصم نقل كرده كه او( نوحى) را با ياء مضموم و حاء مفتوح( يوحى) خوانده بنابر آنكه صيغه مجهول باشد . و حفص از عاصم همين كلمه را با نون مضمومه و حاء مكسور خوانده بنابر آنكه صيغه متكلم مع الغير باشد . و معناى هر دو وجه هم درست است و ذات لفظ هم محفوظ و دست نخورده باقى مانده .

2 و در آيه( : اذا انعمنا على الانسان اعرض و نئا بجانبه ) . [2]

ابوبكر[ بن عياش] از عاصم نقل كرده كه( نئا) را به اماله خوانده , و حفص از عاصم روايت نموده كه آن را به فتحه خوانده , و روشن است كه اين موجب تحريف و تغيير كلمه نمى شود .

3 و در آيه([ : فاعبدوه افلا تذكرون ([ [3] [( تذكرون]( را ابوبكر از قول عاصم بن تشديد ذال خوانده و حفص بدون تشديد و آن موجب تبديل ذات كلمه نمى شود .