و علت دوم اين است كه آنان با مقام علمى و اطلاعاتى كه از وجوه مختلف قرآن داشتند قرائتشان را حرف به حرف از اول تا به آخر قرآن از كسانى مى گرفتند كه مدرك و سندش به امام يا يكى از قارئان بزرگ مى رسيد . [1]

مى گويم : علاوه بن اينها ائمه ما سلام الله عليهم هم با اين قرائتها موافقت نموده اند چون در عصر ايشان رائج بوده و مردم آنها را از قراء مى گرفتند و ائمه آنها را رد نمى كردند و مردم را از گرفتن قرائتهاى آنان منع نمى كردند بلكه مى گوئيم همه جا قراءت خاندان عصمت موافق قرائت يكى از هفت قرائت است و كم اتفاق افتاده قرائتى از ايشان روايت شود كه غير از قرائتهاى متواتر باشد چنانكه بر آگاه متبحر در علوم قرآن با مطالعه دقيق مطلب روشن مى شود .

اگر بگوئى قرآن به يك قرائت نازل شده پس چگونه خواندن آن به بيشتر از يك قرائت جايز است . و قرائتهاى متعدد غير از تحريف چه مى باشد .

گويم : اولا اختلاف قرائتها موجب تحريف و تغيير قرآن نمى گردد , و با اختلاف قرائتها در قرآن , نه كلمه اى افزوده مى شود و نه چيزى كاسته مى گردد , زيرا اختلاف آنها در اعراب و صداها و برگرداندن ضمير و كيفيت تلفظ , و خطاب , و غيبت , و مفرد , و جمع , و مانند اينها در كلماتى است كه شايستگى براى آن دارد و با هر يك از قرائتها كه خوانده شود همه قرائتها آيات و كلمات قرآن بحالت اصلى