پس چون اين روايت از( نافع) متواتر نيست اگر چه او از قراء سبعه است , به آن قرائت شاذ جايز نيست خوانده شود .

اگر بگوئى آيا عكس اين هم يافت مى شود بدينگونه كه قارى مانند يعقوب بن اسحاق حضرمى , و ابو حاتم سهل بن محمد سجستانى , و اعمش , و ابان بن تغلب و مانند ايشان از( قراء سبعه) نباشد ولى بعضى از قرائتهايشان متواتر باشد ؟

مى گويم : مانند اين موارد چه بسيار است و لكن اعتبار آنها از جهت آن است كه قرائت موافق با قرائتهاى هفتگانه است , پس هر چه موافق آنها بود قرائتش جايز است و گرنه نمى توان بر آنها اعتماد كرد و قرآن را به آنها خواند .

و مردم به دو علت در قرائت ايشان همرأى شده اند و پيرو آنان گرديده اند :

علت اول آن است كه آنان با داشتن مقام شامخ علمى كار خود را منحصر كرده بودند در قرائت قرآن و به اين رشته زياد اهميت مى دادند , ولى دانشمندان ديگرى كه قبل از اينان يا همزمانشان بودند گر چه قرائتهائى به آنان نسبت داده شده ولى جزء شواذ محسوب گرديده چون آنان تنها به علم قرائت قرآن نمى پرداختند و بيشتر به فقه و حديث و مانند آنها از علوم ديگر مشغول بودند .