چيز ديگرى بوديم تا اين كه آفتابه لگن آورد. به يكديگر نگاه كرديم، تا اين كه يكى از بزرگان كه شوخ بود گفت: خداوند قادر است سرهاى بى تن بيافريند! آن شب را گرسنه خوابيديم در حالى كه براى سحرى پاره نانى مى‌جستيم!» از اين رو مستحبّ است كه ميزبان تمام غذا را حاضر كند و يا هر چه موجود است قبلا به اطّلاع مهمانان برساند.

4- غذاهاى مختلف را پيش از آنكه بتوانند استفاده كامل ببرند، بر ندارد

تا اينكه از خوردن آنها دست بكشند. شايد در آن ميان كسانى باشند كه به بعضى از اين غذاها علاقمندتر باشند تا خوردنيهايى كه بعد مى‌آورد و هنوز مى‌خواهند از آن بخورند و با برداشتن آنها ميل آنها را در هم مى‌شكند در حالى كه آنها به سفره‌اى دسترسى داشته‌اند كه گفته‌اند: يك غذاى كامل بهتر از افزودن دو نوع غذاست. احتمال دارد كه مقصود از اين جمله عجله نكردن باشد و محتمل است كه مقصود آن باشد كه وسعت جا بهتر از افزايش دو نوع غذاست.

از سيورى«44» كه صوفى شوخ‌طبعى بوده، نقل كرده‌اند كه در خانه مردى از دنيا داران بر سر سفره‌اى حاضر شد، گوشت بره‌اى را براى مهمانان آوردند. ميزبان مردى فرومايه و بخيل بود. وقتى كه ديد مهمانها بره را سخت تكه پاره كردند، دلش تنگ شد، رو به غلامش كرد و گفت: بيا اين گوشتها را ببر براى بچه‌ها! غلام آمد تمام گوشت بره را به داخل خانه برد، سيورى بلند شد و دنبال بره مى‌دويد! گفتند كجا مى‌روىي گفت:

مى‌روم تا با بچه‌ها غذا بخورم! صاحبخانه خجالت كشيد و به غلامش دستور داد گوشتها را برگردان. از اين رو دستور داده‌اند كه صاحبخانه حق ندارد پيش از مهمانان از سفره دست بكشد، زيرا آنها خجالت مى‌كشند، بلكه سزاوار است كه ميزبان آخرين كسى باشد كه دست از غذا خوردن مى‌كشد.

يكى از بزرگان، تمام غذاها و خوردنيهايى را كه مى‌خواست سر سفره بياورد، قبلا