جاها را بگيرد و صاحب خانه را زياد در انتظار نگذارد و پيش از آماده شدن ميزبان براى پذيرايى او را شتابزده و غافلگير نكند، و با ايجاد زحمت براى حاضران جا را تنگ نكند، بلكه اگر صاحبخانه جايى را براى نشستن نشان داد نبايد مخالفت كند، زيرا ممكن است او پيش خود جاى هر كسى را معيّن كرده باشد و در صورت مخالفت، برنامه او را در هم مى‌ريزد، و اگر بعضى از مهمانها از روى احترام پيشنهاد نشستن در بالاى مجلس را بكنند بايد تسليم باشد. رسول خدا (ص) فرمود: «همانا از جمله موارد تواضع براى خدا، راضى بودن به جلوس در پايين مجلس است.»«30»

شايسته نيست كه در مقابل حجره زنان و جايى كه آنها مستورند، بنشيند و نبايد به جايى كه غذا را مى‌آورند، زياد نگاه كند كه اين كار دليل تمايل زياد است و بايد وقتى كه نشست بيش از همه كسى را كه نزديك او نشسته است. مورد احترام قرار دهد و با او گفتگو كند. موقعى كه مهمان به خوابگاه وارد مى‌شود، صاحبخانه بايد قبله و دستشويى و وضو خانه را به او نشان دهد و موقعى كه وارد شد و خلافى را ديد اگر بتواند جلوگيرى كند و اگر نه به زبان اعتراض كند و برگردد.

مى‌گويم: يكى از آداب حضور در مهمانى آن است كه ميزبان، مهمان را به خدمت نگيرد. در كتاب كافى از امام رضا (ع) نقل شده است: «مهمانى بر آن حضرت وارد شد و امام (ع) در نزد وى نشسته بود و تا پاسى از شب با او صحبت مى‌كرد، تا اين كه چراغ نا مرتب شد. آن مرد دستش را دراز كرد تا چراغ را درست كند، امام رضا (ع) مانع شد و بعد خود آن حضرت اقدام فرمود و آن را درست كرد سپس فرمود: «ما مردمانى هستيم كه مهمانانمان را به خدمت نمى‌گيريم.»«31»

از امام صادق (ع) نقل شده است كه «مهمانى داشت، روزى آن مهمان بلند شد تا