جانب خويش نسبت به برادر مسلمانش نپسندد، مگر آنچه را كه از او نسبت به خود مى‌پسندد و با برادرش در مال و ثروت مواسات كند و در هر حال ياد خدا كردن و ياد خدا فقط، گفتن سبحان الله و الحمد لله نيست، بلكه ترك گفتن آن چيزى است كه خداوند بر او حرام كرده است.»«4» و با سند صحيح خويش از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: «خداوند، به چيزى بالاتر از اداى حق مؤمن پرستيده نشده است.»«5»

و با سند حسن از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: «حقّ مسلمان بر مسلمان آن است كه سير نباشد در حالى كه برادرش گرسنه است و سيراب نباشد در حالى كه برادرش تشنه است و پوشيده نباشد در حالى كه برادرش برهنه باشد. پس چقدر حق مسلمان بر برادر مسلمانش بزرگ است! و فرمود: آنچه براى خود مى‌پسندى براى برادر مسلمانت بپسند و اگر نيازى داشتى از او بخواه و اگر او از تو چيزى خواست، بده و با نيكى فراوان او را بد حال نكن و او نيز تو را بدحال نكند. پشتيبان او باش زيرا او پشتيبان تو است، هر گاه حضور نداشت حرمت او را در نبودنش پاس بدارى و هر گاه حاضر بود به ديدار او بروى و به او احترام و اكرام نمايى، زيرا تو از او و او از توست و اگر بر تو خشم گرفت از او دورى نكنى تا اين كه با نرمش و مدارا رفع كدورت نمايى و اگر او را خيرى رسيد، خدا را سپاس گويى و اگر گرفتاريى داشت يارى‌اش كنى و اگر دچار سختى و مشقّت شد كمكش كنى. و هر گاه مردى به برادرش اف بگويد، دوستى مابين آنها گسسته شود و هر گاه بگويد: تو دشمن منى يكى از دو تن كافر شده‌اند و هر گاه او را متهم كند، ايمان در قلبش آب مى‌شود مانند حل شدن نمك در آب»«6» و با سند خود از حضرت نقل كرده است كه فرمود: «از حقوق مسلمان بر برادر مسلمانش آن است كه وقت ملاقات بر او سلام دهد و در هنگام بيمارى او را عيادت كند و در غيابش خيرخواهش باشد، وقت عطسه يرحمكم الله بگويد و دعوتش را اجابت و جنازه‌اش را