همچنين ستايش از اولاد و خاندان شغل و كار او، حتى از خردمندى و خو و شكل و خط و شعر و تصنيف و تمام آنچه باعث خشنودى او مى‌شود. البته بايد تمام اينها بدون دروغ و زياده‌روى انجام شود، ولى تحسين آنچه در خور تحسين است بايد انجام گيرد و مهمتر از آن، اين است كه ستايش ستايشگران او با اظهار خشنودى به وى ابلاغ شود، زيرا پنهان داشتن اينها تنها به خاطر حسد است.

ديگر آن كه نسبت به عملى كه درباره تو انجام داده، حتى به خاطر نيّت عملش هر چند كار انجام نگرفته، تشكّر كنى. على (ع) فرموده است: «هر كه از برادرش به خاطر حسن نيّتش سپاسگزارى نكند، براى عمل نيكش نيز قدردانى نمى‌كند» و مؤثرتر از اين در جلب محبّت دفاع از او در پشت سر اوست، وقتى كه مورد سوء قصد باشد و يا با عبارت صريح و يا غير صريح آبرويش مورد تعرّض قرار گيرد. بنابراين حق برادرى آمادگى براى حمايت و يارى او و سركوب كردن بدگويان و كسانى است كه سخن درشتى بر ضد او گويند، پس سكوت در اين موارد باعث كينه و انزجار قلبى و كوتاهى در حق دوستى و برادرى است و رسول خدا (ص) «دو برادر را به دو دست تشبيه كرده است كه هر كدام ديگرى را مى‌شويد تا هر كدام ديگرى را يارى دهد و از او نيابت كند.»«34»

پيامبر (ص) فرمود: «مسلمان برادر مسلمان است به او ظلم نمى‌كند و او را خوار و تنها نمى‌گذارد و رها نمى‌كند.»«35» در حالى كه اين امور باعث جدايى و خوارى است، زيرا به حال خود گذاشتن برادر، تا پرده آبرويش دريده شود مانند آن است كه بگذاريم تا گوشت بدنش را بدرند و چقدر پست است برادرى كه ببيند تو را سگان مى‌درند و گوشت بدنت را جدا مى‌سازند ولى او خاموش ايستاده و هيچ شفقت و حمّيتش براى دفاع از تو تحريك نمى‌شود! و دريدن پرده ناموس براى انسانها از دريدن گوشت بدنها سخت‌تر است. از اين روست كه خداى متعال آن را به خوردن مردار تشبيه كرده و