مى‌گويد: امام باقر و امام صادق (ع) مرا در حالى كه نزد قاضى مدينه نشسته بودم، ديدند.

فرداى آن روز خدمت آن حضرت رسيدم. فرمود: چه مجلسى بود كه ديروز تو را در آن ديدمي مى‌گويد: عرض كردم: فدايت شوم، اين قاضى مرا احترام مى‌كند چه بسا اتفاق مى‌افتد كه من با او مى‌نشينم. فرمود: چه چيز باعث ايمنى تو مى‌شود اگر لعنت خدا نازل شود و تمام اهل مجلس را فرا گيردي»«42» از يونس بن يعقوب نقل شده كه مى‌گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: «در ساختن مسجد هم به ايشان كمك نكن.»«43»

از آن حضرت نقل است: «هر كه نامش در دفتر فرزندان سابع باشد، خداوند او را در روز قيامت، خوك محشور مى‌كند.»«44»

كلمه سابع در اين حديث كنايه از عباس است و امام (ع) به دليل تقيّه آن را وارونه كرده است. قبلا اخبار ديگرى در اين زمينه از كافى نقل كرديم.

غزالى گويد:

باب هفتم در مسائل متفرّقه‌اى كه بسيار مورد نيازند

مى‌گويم: چون مسائلى را كه غزالى در اين باب، ذكر كرده است بر اساس اصول عامه بود، ما از ذكر آنها خود دارى كرديم جز يك مسأله مهمّ كه ما آن را در يك فصل ذكر مى‌كنيم و به جاى آنچه ترك گفتيم، مسائل پراكنده‌اى در حلال و حرام از اخبار اهل بيت (ع) در فصل ديگرى نقل مى‌كنيم.