سوگند كه ايشان نمى‌ترسند مگر از پافشارى پروردگار بر اداى حق، كه خداى متعال آن را حساب بد ناميده است، پس هر كس در اداى حق اصرار ورزد، كار بدى كرده است.»

در كافى آمده است: «مردى خدمت امام صادق (ع) عرض كرد: من مالى از يكى از سادات حسنى طلب دارم و گرفتن آن مال مرا خسته كرده در حالى كه ميان من و او سخنانى ردّ و بدل شد و من از اين كه چيزى بين من و او بگذرد كه باعث اندوه او شود، مطمئن نيستم. امام صادق (ع) فرمود: راه و روش مطالبه مال اين نيست، بلكه موقعى كه نزد او رفتى، بيشتر بنشين و چيزى نگو، آن مرد مى‌گويد: چندبارى اين كار را كردم، مالم را دريافت كردم.»«23»

[چهارم ادا كردن دين‌]

غزالى گويد: «چهارم، ادا كردن دين، از جمله موارد احسان درباره دين، خوب ادا كردن دين است و آن به اين ترتيب است كه نزد صاحب حق برود، و كارى نكند كه او نزد وى بيايد و درخواست اداى حق كند.» پيامبر (ص) فرمود: «بهترين شما كسى است كه از همه كس بهتر اداى دين كند.»«24» و هر وقت كه توان اداى دين را داشت بايد فورى اقدام كند هر چند كه پيش از وقت ادا باشد و بايد بهتر از آنچه شرط كرده و به بهترين صورت تسليم كند و اگر توانايى نداشت بايد نيّت كند كه هر وقت قدرت داشت، ادا كند. رسول خدا (ص) فرمود: «هر كه دينى بر گردنش باشد و او قصد دادن آن را داشته باشد خداوند فرشتگانى را موكّل او كند تا از او حفاظت كنند و براى او دعا كنند تا وقتى كه او اداى دين كند.»«25»

و هر وقت صاحب حق سخن درشتى به او بگويد بايد تحمّل كند و به پيروى از رسول خدا (ص) با لطف و مدارا با او مقابله كند. گويند شخص طلبكارى وقت سر رسيد طلبش نزد پيامبر (ص) آمد و آن حضرت امكان پرداخت حق او را نداشت، آن مرد با