نيازمند و غير نيازمند مى‌رسد ولى جز شخص نيازمند ذلّت درخواست وام را تحمّل نمى‌كند.

رسول خدا (ص) به مردى نگريست كه از مرد ديگرى به خاطر طلبى كه داشت جدا نمى‌شد. با دست مباركش به طلبكار اشاره كرد: قسمتى از وامت را واگذار، آن مرد، چنان كرد، آنگاه پيامبر (ص) رو به بدهكار كرد و فرمود: برخيز طلب او را بده.»«19»

هر كس چيزى بفروشد و بهاى آن را در آن حال ترك گويد و در مطالبه آن شتاب نكند، چنين كسى در معنا وام دهنده است.

در خبر است: «هر گاه حق خود را با خويشتن دارى، كامل و يا غير كامل بگيرى خداوند، حساب تو را آسان بگيرد.»«20»

مى‌گويم: در كافى،«21» از حمّاد بن عثمان روايت شده كه مى‌گويد: «مردى بر ابو عبد الله (امام صادق) (ع) وارد شد، يكى از اصحاب امام (ع) به آن حضرت شكايت كرد و چيزى نگذشت مردى كه از وى شكايت شده بود آمد. امام صادق (ع) فرمود: چرا فلانى از تو شكايت مى‌كندي عرض كرد: شكايت مى‌كند كه چرا من پافشارى مى‌كنم كه او حقّم را ادا كند.«22» راوى گويد: امام صادق (ع) به حالت خشم نشست، آنگاه فرمود:

گويا تو وقتى كه اصرار در اداى حق خود مى‌كردى كار بدى نكرده‌اى! آيا آنچه را خداى تعالى حكايت فرموده است، ديده‌اى كه مى‌فرمايد: وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ آيا توجّه دارى كه آنان از خداى عزّ و جلّ مى‌ترسند كه مبادا بر ايشان ستم كند، نه به خدا