وضع خودش را دريابد و از دل خودش بپرسد كه چه چيز نسبت به حال و وقت او بهتر است، و الله اعلم.»

مى‌گويم: آنچه از اخبار اهل بيت (ع) به دست مى‌آيد اين است كه به طور كلّى كسب و تجارت افضل است حتى براى شخص متعبّد و اهل علم و صاحبان رياست، همان طورى كه از خبر داوود و اخبارى كه گذشت استفاده مى‌شود.

در كتاب من لا يحضره الفقيه آمده است: امام صادق (ع) درباره آيه مباركه:

رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ الله«31» فرمود: بازرگانانى بودند كه موقع نماز تجارت را رها مى‌كردند و به سوى نماز مى‌شتافتند، اينان پاداش بيشترى دارند تا كسى كه تجارت نمى‌كند.»«32»

از امام صادق (ع) است كه فرمود: عمر بن مسلم چه مى‌كندي گفتند، رو به عبادت آورده و تجارت را ترك كرده است. فرمود: واى بر او آيا نمى‌داند كه هر كه از طلب روزى باز ايستد، عبادتش قبول نمى‌شودي همانا گروهى از اصحاب رسول خدا (ص) وقتى كه آيه شريفه: وَ من يَتَّقِ الله يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ من حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ«33» نازل شد، در خانه‌هايشان را بستند و رو به عبادت آوردند و گفتند: ما را خداوند كفايت مى‌كند، اين قضيّه به رسول خدا (ص) رسيد به ايشان پيغام داد كه چه چيز باعث شد كه شما اين كار را بكنيدي گفتند: يا رسول الله! خداى عزّ و جلّ روزى ما را بر عهده گرفته است و ما رو به عبادت آورديم.

پيامبر فرمود: همانا كسى كه چنين كارى بكند، خداوند عبادت او را نمى‌پذيرد، بايد شما دنبال روزى برويد زيرا من دشمن مى‌دارم آن مردى را كه دهانش را