6- باكره باشد.

پيامبر (ص) به جابر كه با زن غيره باكره ازدواج كرده بود، فرمود: «چرا با زن باكره ازدواج نكردى تا او با تو، و تو با او ملاعبه كنى.»«43»

باكره بودن سه فايده دارد:

اوّل، آن كه همسرش را دوست دارد و با او انس مى‌گيرد كه اين خود در معناى مودّت مؤثر است. پيامبر (ص) فرمود: «با زن مهربان ازدواج كنيد» و طبيعت آدميان بر انس با نخستين كسى كه الفت مى‌گيرد سرشته شده است و اما زنى كه مردان را آزموده و با حالات مختلف سر و كار داشته است چه بسا به بعضى از اوصافى كه مخالف با ميل اوست راضى نباشد و باعث خشم شوهر گردد.

دوم، آن است كه باعث كمال دوستى مرد نسبت به همسرش مى‌گردد، زيرا طبع مرد از زنى كه شخص ديگرى با او تماس گرفته به نحوى متنفّر است و هر وقت اين مطلب را به خاطر بياورد بر طبعش سنگينى مى‌كند و بعضى طبيعتها در اين مورد حساسيّت بيشترى دارند.

سوّم، به همسر قبلى دلبستگى ندارد، در صورتى كه معمولا علاقه شديد در مورد نخستين دوست صورت مى‌گيرد.

7- زن بايد نسيبه، يعنى از خانواده خير و صلاح باشد،

زيرا چنين خانواده‌اى دختران و پسران خود را با ادب تربيت مى‌كند و اگر خانواده با ادب نباشد نمى‌تواند فرزند را خوب تربيت كند و با ادب بار آورد. از اين رو، رسول خدا (ص) فرمود:

«بپرهيزيد از خضراء دمن، پرسيدند: يا رسول الله! خضراء دمن چيستي فرمود: زن زيبايى كه از رويشگاه (خانواده) بد، باشد.»«44»