مى‌كند تحمل كند و همچون مردى خواهد بود كه خدمت رسول خدا (ص) آمد، عرض كرد: «يا رسول الله! من زنى دارم كه دست هيچ كسى را ردّ نمى‌كند. رسول خدا (ص) فرمود. طلاقش بده: عرض كرد: او را دوست مى‌دارم. فرمود: نگه دارش.»«8» اين كه پيامبر (ص) دستور داده است تا آن زن را نگه دارد به اين سبب بوده كه مبادا اگر او را طلاق دهد، خود نيز به دنبال آن زن برود و او نيز به فساد مبتلا شود. اين است كه ادامه همسرى او را با دل‌تنگى‌اش سزاوارتر براى دفع فساد ديده است و هر گاه زن با فساد دينى خود باعث از بين رفتن مال شوهر شود همواره زندگى همسرش را تيره خواهد كرد و اگر شوهر در برابر خلاف او خاموش باشد و اعتراض نكند، شريك جرم و مخالف اين آيه شريفه خواهد بود:

قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً.«9» و اگر اعتراض كند و با او بستيزد و مانع شود زندگى‌اش تلخ مى‌شود، از اين رو پيامبر (ص) بيشتر بر ازدواج با زن ديندار تأكيد مى‌كند و مى‌فرمايد: «با زن، به خاطر مال، جمال، فاميل و دينش ازدواج مى‌كنند تو فقط با ديندار ازدواج كن.»«10»

در حديث ديگرى گويد: «هر كس با زنى به خاطر مال و زيبايى‌اش ازدواج كند، از مال و زيبايى او محروم خواهد بود و هر كه با زنى به خاطر ديندارى‌اش ازدواج كند، خداوند مال و جمال او را نصيب وى گرداند.»«11»

پيامبر (ص) فرمود: «زنى را به خاطر زيبايى‌اش تزويج نكنيد، زيرا شايد زيبايى او