اما زنى كه ازدواج مى‌كند: دو نوع احكام دارد

: نوع اول به خاطر حلال بودن و نوع دوّم براى زندگى خوب و فراهم آمدن مقاصد است.

نوع اوّل كه به منظور حليّت است، بايد زن از موانع نكاح بر كنار باشد

و موانع نكاح نوزده چيز است:

1- همسر ديگرى باشد 2- از همسر ديگر، عادت ماهيانه باشد چه عدّه وفات باشد، يا طلاق، وطى به شبهه و يا در حال استبراء مربوط به آميزش از راه ملكيّت 3- مرتد از دين باشد 4- مجوسى باشد مى‌گويم: از نظر ما- شيعه- در ازدواج با زن مجوسى اختلاف است، به طورى كه تفصيل آن خواهد آمد.

5- دو گانه پرست و يا زنديق«2» نبوده، زنديق يعنى كسى كه به هيچ كتاب آسمانى و پيامبرى منسوب نيست و نيز از جمله معتقدان به مذهب اشتراكى نباشد كه ازدواج با هيچ يك از اينان جايز نيست همچنين هر معتقد به مذهب فاسدى كه افراد معتقد بدان محكوم به كفرند.

6- اهل كتاب (يهودى يا نصرانى) باشد كه پس از تحريف آن اديان و يا بعد از بعثت پيامبر (ص) به آن دين گرويده باشد و با وجود آن از نژاد بنى اسرائيل هم نباشد.

بنابراين اگر اين دو خصلت را نداشت ازدواجش روا نيست اما اگر تنها فاقد نسبت به بنى اسرائيل بود مورد اختلاف است.

مى‌گويم: اما از نظر ما (شيعه) در ازدواج با زنان اهل كتاب به طور مطلق اختلاف است و مشهورترين قول در مورد عقد دائم حرمت و عدم جواز است امّا در عقد موقّت و