دو نكته در اين آيه شريفه قابل ملاحظه است . يكى آن كه در صدر آيه فرمود از آخرت و پايان كار مى ترسد نه از خدا , چرا كه خدا ترس ندارد , او ارحم الراحمين است و از ارحم الراحمين هراسى نيست . آنچه هست ترس از عواقب سوء اعمال است .

نكته دوم در رابطه با ذيل آيه شريفه است .

اين جمله معروف( هل يستوى الذين . . . . ) به تنهايى آيه مستقلى نيست بلكه ذيل آيه است . قرآن كريم به علم ارزش و ارج مقدمى مى دهد نه ارزش نهايى و مستقل . لذا اول تزكيه را طرح نموده , و سپس مسئله علم را بيان مى كند . آن هم علمى كه حاوى معانى بلند و اين آثار عظيم باشد كه ثمره آن خضوع و خشوع در مقابل حق است .

آن علمى نزد خدا مقام و منزلت مى آورد كه ثمره آن خشيت از خدا و تواضع در قبال حق باشد . آيا يك مهندس مادى با يك كارگر مادى نزد خدا تفاوت دارند ؟ يعنى مقام يكى به لحاظ علمش برتر از ديگرى است ؟ هرگز ! بلكه علمى كه به انسان حيات طيب مى دهد و او را به لقاى خدا و جاودانگى مى رساند نزد خدا داراى بها و ارزش است . آن كسى كه معتقد به روح مجرد نيست , و به مبدأ و معاد ايمان ندارد او چه ارزشى نزد خدا دارد ؟ او جز تفاوت مادى در سطح طبيعت , تفاوتى را درك نمى كند , و اختلاف مراتب در عالم معنا براى او مفهومى ندارد . پس اگر قرآن كريم مى فرمايد عالم و غير عالم برابر نيستند , اين