براساس آيه سوره انعام و سوره يس قرآن انسان مؤمن را زنده مى داند و غير مؤمن را زنده نمى داند و قرآن مى كوشد تا در انسان زندگى ايجاد كند چون اين زندگى مادى را كه حيوان هم دارد , از آن پايين تر در گياهان هم هست , مى كوشد يك حيات جديد و يك حيات برترى را ايجاد كند , مرز حيوان و انسان را هم قرآن كريم مشخص كرده ما , قبل از هر چيز بايد سرى به خويشتن خود بزنيم , ببينيم زنده ايم يا نه , روشنيم يا نه , اين مهمترين وظيفه ماست .

نمونه يى از ادب مع الغير

در قرآن كريم در رابطه با ادب با ديگران اين چنين مى فرمايد( : و لاتسبو الذين يدعون من دون الله ) ( 108 , انعام ) . ( در برخوردهايى كه با مشركين و بت پرستان داريد در جمع برخوردى كه با غير الهيين داريد هرگز آن بتهايى كه معبود اينها هستند به آنها بتها سب نكنيد ( دشنام ندهيد ) , برخوردتان با افرادى كه داراى عقايد غير دينى هستند اين نباشد كه برخورد فحش آميز باشد , هرگز دهان به دشنام باز نكنيد , كسانى را كه آنها تكريم مى كنند , چيزهايى كه نزد آنها از قداستى برخوردار است , به آن چيزها يا مرامها يا اشخاص دشنام ندهيد , زيرا اينها هم به معبود شما ناسزا مى گويند , دشنام مى گويند . اين كار برخلاف ادب اسلامى است . با بت پرست از راه استدلال سخن