بگوييد , به بتش فحش نگوييد , دشنام ندهيد زيرا او هم به الله بد مى گويد .
عدوا بغير علم , آنها روى عداوت و جاهلانه به الله اهانت مى كنند , شما اين كار
را نكنيد . اين صدر آيه , آنگاه مى فرمايد : اين يك ادب جهانى اسلام است ,
اختصاصى به حجاز آن روز يا ايران امروز ندارد , مختص به بت پرستان حجاز يا
ماديين ايران نيست , در هر زمانى و در هر زمينى پيش يك عده كه مرامى دارند
آن مرام از قداست برخوردار است( .
كذلك زينا لكل امة عملهم
) ( نزد هر امتى رفتار و مرام آنها مزين است , زيباست , شما بكوشيد آن
مرامهاى باطل را زشت معرفى كنيد كه اين كار حق است , به مرام بد نگوييد كه
آنها هم مى گويند , مرام باطل را شناسايى كنيد و ابطال كنيد كه از آنها ساخته
نيست .
اين ادب اسلامى است , پس دو كار بايد كرد يكى : كار منفى , يكى كار مثبت ,
آن كار منفى كه دستور است ترك دشنام و ترك بدگويى است به مرامهاى بيگانگان ,
زيرا بدگويى كار آسانى است , آنها هم مى گويند . اهانت كارى است آسان , آنها
هم مى كنند . اما استدلال , كار آسانى نيست , برهان و دليل اقامه كردن , كار
آسانى نيست , آنگاه فرمود : شما به عنوان نور , روشن كنيد , وقتى در يك جامعه
راه مى رويد بگذاريد نورافكنى باشيد كه در آن مسير به راه افتاده هم جلوى خود را
ببينيد هم به ديگران راه نشان دهيد .
آن انسانى كه حيات او روشنگر نباشد , طبق آيه سوره انعام بهره كافى از قرآن
نمى برد , زيرا او به عنوان يك نور در جامعه راه نرفت . هم وظيفه مثبت مشخص
شد كه استدلال بر حقانيت دين خدا و ابطال مرام هاى مادى و هم آن ادب مشخص شد كه
انسان بد نگويد , به اين