خداوند به رسول الله ( ص ) فرمود : منافقين كه حرف مى زنند تو از لحن آنها مى فهمى و آن ها را مى شناسى( . ولتعرفنهم فى لحن القول ) ( 30 , محمد ) .

در رابطه با سخن , اين كلام والاى علوى نيز قابل ملاحظه است( : المرء مخبوء تحت لسانه ) ( 148 حكمت[ . ( انسان زير زبانش نهان شده] . همين كه زبان باز شد و شروع به سخن كرد آن گوينده شناخته مى شود . البته يك دقت خاصى لازم است تا انسان گوينده را از سخن اش بشناسد .

اگر چنانچه جان نور داشت , حرف نورانى و روشن مى شود , برخورد نورانى و روشن مى شود . رفتار نورانى و روشن مى شود , آن آيه يى كه از سوره انعام گفته شد آيه( 122 أومن كان ميتا فاحييناه . . . ) آيا آن كسى كه مرده بود , و ما او را به وسيله قرآن زنده كرديم( . وجعلنا له نورا يمشى به فى الناس ) , براى او نورى قرار داديم كه با آن نور در بين مردم حركت مى كند . اين آيه كريمه از ما زندگى روشن مى خواهد يعنى انسان هم زنده باشد و هم روشن . كسى كه ادب الهى را رعايت نمى كند مرده يى است تاريك و كسى كه ادب الهى را رعايت مى كند . زنده يى است روشن .

در سوره يس آيه 70 فرمود( : لينذر من كان حيا و بحق القول على الكافرين ) ( اين قرآن و رسول اكرم ) ( ص ) كسى را انذار [1] مى كند كه