responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ولايت در قرآن نویسنده : جوادی آملی، عبدالله    جلد : 1  صفحه : 47
كسراب بقيعة ([ [16] . [( قيعة]( و( قاع) , به معناى بيابان صاف است . وقتى بيابان باز باشد افق ديد وسيع خواهد بود , لذا انسان همه كرانه هاى افق را آب زلال مى بيند و اگر تشنه باشد با شتاب به آن سمت حركت مى كند , اما انسان عاقل مى داند كه سراب است و آب نيست . همچنين اگر كسى تشنه نباشد , گرچه سراب را آب بپندارد , ولى به دنبال آن به راه نخواهد افتاد . كافر مثل تشنه اى است كه سراب را آب مى بيند و به دنبال آن مى دود , و هنگامى كه به پايان راه رسيد و چيزى نيافت , آنگاه خدا را مى يابد .

معناى اين جمله آنست كه در آن حال او مى فهمد كه خدا با او بوده است , نه اينكه خدا در آنجا با او همراه مى شود و قبل از آن با او نبود , چون( هومعكم أينما كنتم ) [17] يا( هوالذى فى السماء اله وفى الارض اله ) [18] و مانند آن .

پس اگر در سوره كهف مى فرمايد روزى كه انسان دولتمندى مالش را از دست بدهد در آن روز( هنالك الولاية لله الحق) به اين معنى نيست كه در آن لحظه ولايت ديگران سپرى شده و ولايت خدا حادث مى شود , بلكه به اين معنى است كه در آن لحظه ولايت خدا براى آن شخص ظاهر مى شود و همچنين مقصود از( ووجدالله عنده ) [16] در سوره مباركه نورآن نيست كه خدا در آن مقطع حضور و ظهور دارد , چون خدا در همه شؤون و شرائط حضور دارد( هو معكم أينما كنتم) , منتها تفاوت از اينطرف است كه گاهى انسان او را مى بيند و


[16]سوره نور , آيه 39 .

[17]سوره حديد , آيه 4 .

[18]سوره زخرف , آيه 84 .

نام کتاب : ولايت در قرآن نویسنده : جوادی آملی، عبدالله    جلد : 1  صفحه : 47
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست