( ولا تكونوا كالذين نسوا الله فأنسيهم أنفسهم ) . [8]

مانند افرادى نباشيد كه خداوند را فراموش كردند , و خداى سبحان آنها را از ياد خودشان برده است . يعنى كسانى به نسيان از خود مبتلا هستند كه اصل و مبدأ هستى خود را فراموشى كرده اند . قرآن كريم در جاى ديگر راجع به اين افراد كه سرگرم طبيعت هستند مى فرمايد :

( اهمتهم أنفسهم يظنون بالله غيرالحق ظن الجاهليه ) . [9]

يعنى آنان به خود مشغول گشته و نسبت به خداوند به جهالت گمان باطل مى برند , و البته ميان آنچه كه در آيه اول مى فرمايد : ( خود را فراموش كرده اند ) و آنچه كه در آيه دوم مى فرمايد ( فقط به فكر خود مشغول گشته اند ) منافاتى نيست , زيرا آن( خود) كه فراموش شده است , اصل و حقيقت انسانى است , و آن (( خود )) كه بدان مشغول گشته اند ( , خود) گياهى و حيوانى است كه در حد تغذيه و يا ارضاء غرائز است .