عليه السلام در پاسخ فرمودند( : يوفق لذلك حتى يعرفه) [6] نبى با دريافت
توفيق خاص مى شناسد كه آنچه مشاهده مى كند حق است و از فرشته مى باشد .
همچنين ذيل حديث محاسن را در( كتاب الايمان والكفر) در( باب الرضا
بالفضاء) نقل فرموده است .
اين كلام والاى صادقى , جام زلالى است از چشمه سار حيات بخش قرآن كريم كه
قاطعانه اعلام مى دارد :
(
فلا وربك لايؤمنون حتى يحكموك فيما شجربينهم ثم لايجدوا فى أنفسهم حرجا مما
قضيت ويسلموا تسليما
) . [7]
يعنى مؤمن واقعى كسى است كه در درون جانش نسبت به دستورات الهى , سلم محض
باشد , و معناى سلم , چيزى فراتر از معناى سكوت بوده و همراه با سكون و
طمأنينه
است . اگر انسان در مشاجرات علمى و عملى خود , رجوع به پيامبر نموده , و در
مقابل حكم او ظاهرا ساكت شود , ولى باطنا احساس ضيق و تنگى نمايد , اين نشانه
آن است كه او اهل ايمان نيست .
پس راه شناخت ايمان , معرفت درون و بررسى و مراقبت نسبت به چگونگى تسليم
در برابر فرمان الهى است . همان طور كه پيامبر و مؤمن با شهود كامل نفس خود ,
و برخورد او با احكام الهى , پى به نبوت و يا ايمان خود مى برند , اهل ولايت نيز
, با شناخت نفس , به
[6]اصول كافى , كتاب الحجة , باب الفرق بين الرسول والنبى والمحدث .