اخلاقيات , يك امر مجردند ( كما هو الحق ) اين امر مجرد , زمان پذير نيست ,
اعمال جوارح است كه زمانى است . حديث شريفى كه خلود كافران را توجيه مى كند ,
از غرر روايات ماست ,
كه وقتى از امام - عليه السلام - سؤال مى كنند : چرا شخصى كه مدتى معين معصيت كرده
است , براى ابد مى سوزد ؟ مى فرمايد : چون نيتش اين بود كه اگر تا ابد هم بماند ,
معصيت كند .
[14] معناى اين حديث شريف اين نيست كه چون قصدش گناه دائمى بود , و لو
عمل نكرد , به عذاب ابد مبتلا مى شود , چون صرف نيت گناه , انسان را به جهنم
نمى برد , چه رسد به اينكه سبب خلود گردد , بلكه معنايش اين است كه اگر كسى
ملكه كفر پيدا كرد و به جائى رسيد كه خداى سبحان درباره اش مى فرمايد( :
سواء عليهم ءانذرتهم ام لم تنذرهم لا يؤمنون
) [15] حتى خودشان صريحا به پيغمبرشان مى گفتند( :
سواء علينا اوعظت ام لم تكن من الواعظين
) [16] اين ملكه , زوال پذير نيست . داشتن اعتقاد كفر آميز , از بزرگترين
گناهان محسوب مى شود , و براى همين معصيت زوال ناپذير , كفار و منافقين براى
ابد در عذاب مى سوزند , نه براى گناهان جوارحى , زيرا آنها فسق جارحه است , نه
جانحه . و گناه ظاهرى خلود نمى آورد , بلكه نفاق و كفر است كه خلود مى آورد . و
گرنه مسلمان فاسق , براى ابد معذب نمى شود , و سر خلود كافران اينست كه كفر ,
يك ملكه سمى ابدى است , لذا در آيه
[14]- اصول كافى , كتاب الايمان و الكفر , باب النيه , حديث 5