سخن نصر زماني كه بر اين نكته تأكيد مي کند كه اديان آنچنان كه از سوي خدا وحي شده اند، تبلورهاي مختلف پيام الهي هستند، درست است ولي وقتي به خاطر همين اعتقاد، آموزه هاي سنتهاي ديني جهان را مورد تصديق الهي مي داند، برخطاست.

هيك و نصر هر دو مدافع انواع نسبي گرايي ديني هستند، ولي صورتهاي نسبي گرايي افراطي تري نيز قابل تصور است. هر دوي آنها در پي حفظ مطلق بودن هر يك از جهان نگري هاي ديني هستند، ولي به تعبير شوان صرفاً بايد مطلق نسبي را در تجليات سنتهاي ديني خاص يافت. هيچ يك از آنها مايل نسيت كه يك دين التقاطي را که به بنابر ميل کسي به وجود آمده، مجاز بداند. هر دوي آنها خود را مدافع سنت خود در برابر حملات شك گرايي نوين مي دانند.

ج) آيا تعاليم سنتي مسيحيت منسوب به خداوند هستند؟

در گفتگو با هيك استدلالي كه دكتر نصر براي ويژگي خدادادي مسيحيت سنتي مطرح مي کند، بسيار ناخوشايند است. دكتر نصر در ارتباط با اين سؤال كه آيا حضرت مسيح(ع) تجسد شخص دوم تثليث است، بدون اينکه انتظار پاسخي را داشته باشد، مي پرسد:

اگر اين امر صرفاً يك اشتباه بود چگونه خداوند با حكمت و عدالت بي كران خود مي توانست روا بدارد كه يكي از اديان بزرگ جهان، كه به وسيله آن ميليونها انسان در جستجوي نجات و رستگاري بوده اند، به مدت دو هزار سال در گمراهي بسر برد؟ آيا اين فقط يك اشتباه بود! ... اگر کسي ادعا كند كه اين صرفاً اشتباهي فاحش بود، بنده نمي توانم بپذيرم.[1] از اين گفتار نصر ظاهراً اين معني بر مي آيد كه به نظر او تفسير