اما امروز با پديد آمدن حاكميت اسلام و اجراى قوانين آن , اين پديده به لحاظ كاربردى در برابر آنها گرفتار ايستايى گرديد . مجموعا مى توان موانع مزبور را كه در طول زمان بر سر راه فقه اجتهادى وجود داشت در چند جهت خلاصه كرد :

1 ـ فشارهاى سياسى حكومت هاى پيشين بر حوزه هاى علمى و فرهنگى .

2 ـ ناهماهنگى برنامه ها و متون درسى حوزه هاى فقه اجتهادى با شرايط زمان كه اين مانع هنوز هم وجود دارد .

3 ـ پيراسته نبودن بحث هاى اجتهادى از مواد زائد و غير ضرورى كه اصلا يا در استنباط نقش ندارند و يا اگر دارند بسيار كم است كه اين هنوز هم وجود دارد .

4 ـ وجود نداشتن يك سلسله بحثهاى اساسى و لازم در متون علمى حوزه هاى جوامع اسلامى از قبيل بحث هاى اقتصادى , سياسى , روابط بين المللى و . . .

5 ـ محدود بودن حيطه عمل و نظريه پردازى محققان و مجتهدان آگاه به مسائل جامعه و نيازهاى آن كه اين محدوديتها اگر چه تا اندازه اى كاهش يافته ولى هنوز در دامنه وسيع به چشم مى خورند .

6 ـ شكل گيرى مباحث و مسائل فقه اجتهادى در چارديوارى مدارس و منازل بدون توجه به شرايط جامعه و حكومت اسلامى و نياز آن .

7 ـ گسسته بودن معظم مباحث اجتهادى از عينيت هاى خارج و واقعيتهاى زمان . اجتهاد در صورتى صحيح و مفيد است و مشكلات براساس آن حل مى گردد كه مجتهد واقعيتهاى زمان و عينيتهاى خارج را با همه ويژگيهايى كه دارا مى باشند بدرستى شناخته و تبيين كرده باشد و شناخت صحيح آنها متكى بر درك شرايط زمان و شناخت جامعه و آشنايى كامل با واقعيتهاى جارى آنست .

8 ـ تأثير پذيرى در برابر آرا و نظريات پيشينيان كه آن نظرات مطابق شرايط زمان خودشان براى موضوعات بوده و اكنون با شرايط كنونى آن نظرات با موضوعات هيچ گونه سازشى ندارد .

9 ـ جمود و تحجر برخى ذهنيتها در قبال افكار و انديشه هاى باز و حركتهاى صحيح و ارزشمندى كه از سوى مجتهدان راستين , مانند شيخ طوسى و ابن ادريس و وحيد بهبهانى و امثال اينها صورت مى گرفت كه اين موانع هنوز هم بگونه چشم گيرى وجود دارد .