همچنين از سوى اصوليان بزرگ در حوزه هاى علميه مورد تدريس قرار گرفته و تا به حال ادامه دارد و اين گوياى آن است كه آنان براى آراء و نظرات شيخ اهميت ويژه اى قائلند و حتى يافتن زواياى مطالب دقيق و عميق رسائل و كتابهاى ديگر شيخ انصارى را معيار ارزنده اى براى سنجش توانائى عالمان بر اجتهاد دانسته اند . بسيارى از فقها و مجتهدان گفته اند : هر كس به آراء و نظرات شيخ در فقه اجتهادى آگاهى داشته باشد خود مجتهد است .

استاد كل ميرزاى نائينى ( م 1355 ) ـ بنا به نقل يكى از شاگردانش ـ بارها در كرسى درس مى گفت : (( تحقيقات و شناختهاى اصولى من همه از بركات فهميدن اسرار و زيرو بمهاى آراء و نظرات دقيق شيخ اعظم انصارى است و افتخار مى كنم كه از شاگردان مدرسه شيخ مى باشم . ((

نوآوريهاى شيخ در علم اصول

شيخ اعظم انصارى در مباحث اصولى از طريق برخى از منابع و پايه هاى شناخت , عناوينى را در قالب علمى و فنى ارائه كرده است كه پيش از وى سابقه نداشت و مشكلات زيادى را در مقام استنباط از راه عناصر خاصه آن ( احاديث ) حل نمود .

براى توضيح نوآوريهاى شيخ در علم اصول به نمونه اى مشخص , اشاره مى شود , كه مربوط است به مبحث تعارض ادله , در اين مبحث مسائل گوناگونى مطرح شده از آن جمله مسأله جمع بين ادله متعارض به جمع موضوعى ( عام و خاص , مطلق و مقيد , مجمل و مبين ) , يا جمع حكمى ( نص و ظاهر , اظهر و ظاهر ) و يا تقديم برخى از ادله بر برخى ديگر از جنبه هاى ديگر , اين جمع و تقديم گرچه مى تواند بر اساس نكات متعددى باشد اما اهم آنها چهارنكته است : 1 ـ تخصيص , 2 ـ تخصص , 3 ـ ورود , 4 ـ حكومت .

در تخصيص و تخصص , دو اصطلاح اصولى اند كه پيش از شيخ در بين اصوليان رواج داشته است . ابتكار شيخ انصارى مربوط به دو اصطلاح ورود و حكومت است . به نظر مى رسد قبل از او اين دو اصطلاح با ويژگيهاى خاصى كه دارد مطرح نبوده و در بعض از مباحث كتاب جواهر كه اسمى از حكومت دليل بر دليل و نيز در مباحث رساله اعتقادى شيخ صدوق كه نامى از سلطنت دليلى بر دليل ديگر به ميان مىآيد به عنوان حكومت و ورود اصطلاحى با شرايط و ويژگيهاى خاص نبوده است بلكه بمعناى لغوى آن مى باشند .