و اجماع نيز , بدان جهت بى اعتبار است كه دليلى بر اعتبار و حجيت آن در شريعت وجود ندارد و از بدعتهايى است كه اهل سنت در برابر كتاب خدا و سنت رسول الله تراشيده اند . و عقل ـ آنگاه كه داراى مبدأ حسى يا قريب به حس نباشد ـ كارآيى نداشته و فاقد حجيت است , بدان جهت كه نمى تواند فلسفه همه احكام و مصالح و مفاسد واقعى همه مسائل شرعى را درك كند . )) و تنها به نظر مجلسى اجماع دخولى يعنى اجماعى كه قول امام عليه السلام در مجمعين داخل باشد حجت و معتبر مى داند ولى بر اين بينش و اعتقاد است كه چنين اجماعى محقق نمى گردد بلكه معتقد است بطور كلى در زمان غيبت امام عليه السلام اطلاع بر اجماع امكان ندارد [1]

بيانى كوتاه در نقد بينش اخباريان

دلايلى كه اخباريان بر عدم حجيت كتاب , اجماع و عقل اقامه كرده اند , داراى استحكام كافى نيست , بلكه بسيار ضربه پذير است و با اندك آشنايى با روح فرهنگ و معارف اسلامى مى توان به سستى ادله آنان پى برد .

حجيت كتاب : نگاهى به اخبار و احاديث منقول از معصومين بيان كننده اين مطلب است كه در بسيارى از موارد امامان معصوم ( ع ) پيروان خود را به كتاب خدا ارجاع داده اند و براى درك حقايق و معارف دينى آنان را به ظاهر قرآن راهنمايى كرده اند , كه در پايان اين بحث به آن خواهيم پرداخت و اين موارد خود دليل بر حجيت قرآن براى همگان است و گرنه معصوم ديگران را به آن ارجاع نمى داد .

حجيت اجماع : آنچه سبب شده كه بنيانگذار شيوه اخباريگرى اجماع را نپذيرفته , دو عامل است :

الف ـ عدم درك صحيح او از اجماع مورد قبول در فقه اماميه .

ب ـ تعصب شديد او نسبت به عقايد اهل سنت و جماعت , پيرامون اجماع و پيامدهاى سياسى و اعتقادى آن .

فقهاى اماميه معتقدند كه هر گاه مكلفى حكم مسأله اى را در كتاب و سنت نيافت ,