در هر حال گروهى از عالمان زمان ابن ادريس , روش او را پسنديده و آن را دنبال كردند , با پيروى آنان , شيوه ابن ادريس در فقه اجتهادى از جهت استدلال رشد چشمگيرى يافت , زيرا سعى آنان در ابحاث نظرى بر اين بود كه مسائل را همراه با استدلالهاى زياد مطرح نمايند , يعنى در طرح مسأله مورد اختلاف همه اقوال و مدارك مخالف و موافق را نيز ذكر نموده و با بيان دليل , يكى از آن آرا و نظريات را ترجيح مى دادند .

ولى گروهى ديگر از عالمان و فقيهان زمان ابن ادريس , روش او را نپسنديده و او را مورد سرزنش و نكوهش قرار مى دادند .

گفتار كركى عليه ابن ادريس :

اكنون بجاست گفتار برخى از عالمانى را كه عليه ابن ادريس در اين زمينه بيان داشته اند ذكر كنيم :

علامه شيخ حسين كركى جبل عاملى ( م 1076 در فصل پيجم ص 94 از كتاب هدية الابرار طريق ائمة الاطهار ) مى نويسد : (( عمل قدما به اخبار مدونه به دليل علم به صحت اخبار بوده و لذا اختلافى در ارتباط با آنها در ميان آنان وجود نداشت , و اين شيوه ادامه داشت تا زمان ابن ادريس . وى نيز در استنباط احكام شرعى از منابع بر طريقه قدما بود كه فقط به علم عمل مى كردند و ظنون را كافى نمى دانستند و چون ابن ادريس گمان مى برد كه اخبار تدوين شده در كتابهاى اخبار آحاد است و از قراين علميه عارى است , لذا بر عدم اعتبار آنها نظر داد . وى از تصريحات متقدمين بر اينكه اخبار مذكور