آراى نادر ابن جنيد در اين دوره :

1 ـ عدم اعتبار اذن ولى در صحت نكاح باكره رشيده .

2 ـ واجب شدن بنت مخاص در 25 شتر .

3 ـ عدم جواز اجرام پيش از ميقات حتى با نذر .

4 ـ واجب بودن زكات در غير ظروف آن مانند : زيتون و روغن و عسل , هر گاه در زمينهاى عشريه باشند .

5 ـ ثبوت ربا در معدودات .

6 ـ ارث بردن زن از همه اموال شوهر , منقول و غير منقول از اراضى و غير اينها .

7 ـ معتبر دانستن قياس منصوص العله .

8 ـ عدم حرمت قضاى حاجت در رو به قبله و پشت به قبله .

9 ـ جواز شستن خون با آب دهان ( رياض , ج 1 , ص . ( 20

10 ـ پاك شدن پوست مرده با دباغى .

11 ـ واجب نبودن وضو با غسل اعم از غسل واجب و مستحب .

12 ـ وجوب اعاده اعمال بر مخالف اگر مستبصر شود .

13 ـ وجوب شستن هفت مرتبه ظرفى كه سگ در آن آب خورده و تنها يك مرتبه بايد با خاك باشد .

شيخ مفيد :

ديگر مجتهدى كه تداوم بخش شيوه تدوين ابحاث فقه اجتهادى به گونه علمى و فنى در اين دوره شد , و از برجستگى و جايگاه خاصى برخوردار بود , انديشمند فرزانه مجتهد و عالم بزرگ ابوعبدالله محمد بن نعمان معروف به شيخ مفيد ( 338 ـ ( 413 است .

او نيز مانند استادش ـ ابن جنيد ـ در تدوين فقه اجتهادى كوشش و تلاش نمود و تحولى را در اصول فقه پديد آورد و شيوه ها و عناصر خاصه استنباط را نسبتا تكامل بخشيد , به گونه اى كه عالمان بعد از او اين واقعيت را اعتراف نموده اند .

شيخ طوسى در كتاب فهرست مى گويد : (( شيخ مفيد , فقيهى بود كه در فهم و درك مسائل فقهى بسيار پيشرفته بود )) . و همو مى گويد : (( وى نزديك به دويست جلد كتاب