ج ـ در نفثة المصدور قمى از كتاب محاسن نقل شده : (( . . . ان عليا ابى ان يدخل فى دين الله الرأى و ان يقول فى شىء من دين الله بالرأى و المقاييس . )) على ( ع ) شديدا امتناع ورزيد از اينكه رأى را در دين خدا داخل نمايد و از اينكه در دين خدا از راه رأى و سنجش سخنى بگويد .

د ـ ابن شهر آشوب در مناقب از حضرت امام على ( ع ) نقل كرد كه گفت : (( و يبطل حدود ما انزل الله فى كتابه و على نبيه محمد و يقال رأى فلان و زعم فلان و يتخذا الاراء و القياس و ينبذر القرآن وراء الظهور فعند ذلك تشرب الخمر و تسمى بغير اسمها . . . )) : عمل به رأى باطل و محو مى كند حدود آنچه را كه خدا بر پيامبر نازل كرده , تا اينجا كه به جاى اينكه گفته شود حكم خدا و پيامبر چنين است گفته مى شود رأى و گمان فلان شخص چنين است و آراء و قياس بجاى دين تلقى مى شود و قرآن به پشت افكنده مى شود ( و به آن عمل نمى شود ) در آن هنگام شراب با اسم ديگرى نوشيده مى شود ( يعنى محرمات به عناوين حلال مورد ارتكاب قرار مى گيرد ( .

هـ در تاريخ يعقوبى از حضرت امام على ( ع ) نقل شده است كه فرمود (( انما هلك الذين قبلكم بالتكلف فلا يتكلف رجل منكم ان يتكلم فى دين الله بما لا يعرفه فان الله عز وجل يعذر على الخطاء ان اجتهدت رأيك . )) پيشينيان شما از راه اعمال تكلف و نظر شخصى و تصنع در دين به هلاكت رسيدند , پس هيچ يك ازشما بدون معرفت دين خدا با تكلف و تصنع و نظر شخصى در دين خدا سخن نگويد . البته خدا خطا را مى بخشد در صورتى كه شناخت دين بدون تكلف و اعمال رأى شخصى انجام گيرد .

در اين روايت امام ( عليه السلام ) استخراج حكم را براى حوادث واقعه از راه رأى