( نيست در لوح دلم جز الف قامت يار *** چكنم حرف دگر ياد نداد استادم](

در اينجا شك نيست كه حصر مفهوم دارد . ولى گاهى ممكن است ادات حصر , مفيد حصر نباشند , مانند الاى وصفيه كه در آن صورت مفهوم نخواهد داشت . مانند[ : ( فى ذمتى عشر دراهم الا درهم در ذمه من ده درهم است كه غير آن درهم مى باشد]( كه اين گونه موارد همانند ساير موارد وصف است , و بعنوان حصر محسوب نمى گردد .