زمانى از صورت به معنى دگرگون مى شود.به همين سبب دل بعد از آنكه زمانى متّصف به معانى زهد و تقوى و پرهيزگارى بود، بار ديگر نزول مى كند و به لذات مادّى و هواهاى نفسانى روى مى آورد و طالب صورت ـ شراب و شمع و شاهد مادّى  ـ  مى گردد.