عدد نمى آيد و به همين سبب كلّ كه «موجود» است از «جزو» خود كه «وجود» است از نظر كميت، كمتر مى باشد.

واجب ‌ منظور «وجود مطلق» است.

هستى ‌ منظور «موجود» است.

زيردستى ‌ اطاعت، فرمانبردارى

«واجب» جزو «هستى» است و «هستى» كه موجود است مطيع و زيردست «واجب» كه وجود مطلق است قرار دارد. بنا بر اين واجب با وجود اينكه داراى جزو است، احاطه و تسلّط بر موجودات دارد.

كُلّ ‌ ب631

عارض ‌ آنچه بر چيزى وارد شده باشد و جزء ذات آن نباشد مانند حالت جوشيدن بر آب. (ب، اق)

«كلّ» وجودى غير حقيقى است و در واقع «نمودى» بى «بود» است كه بر حقيقتِ وجود عارض شده است.

كُلّ ‌ ب631

كثير ‌ بسيار، فراوان (ف-م)

كثرت ‌ ب307

وجود موجودات و ممكنات عالم به واسطه تعيّنات و تعلّقات «كثير» است و از