داده‌اند، بايد حدّ قذف بخورند.

دليل اين مطلب: هر چند تمام مقدّمات شهادت آماده بود، امّا از جهت اين‌كه شهادت شهود كامل نشده، بايد حدّ قذف بخورند. بر اين مطلب دو روايت زير نيز دلالت دارد:

1- وعن عليّ بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي نجران، عن عاصم بن حميد، عن محمّد بن قيس، عن أبي جعفر عليه السلام قال: قال: لا أكون أوّل الشهود الأربعة في الزنا أخشى أن ينكل بعضهم فاجلد. [1]

فقه الحديث: در اين روايت صحيحه، محمّد بن قيس از امام باقر عليه السلام نقل مى‌كند كه فرمود: من در مقام شهادت بر زنا، شاهد اوّل واقع نمى‌شوم،- اين اوّل در مقابل آخر است نه در مقابل دوم و سوم- بلكه آخرين شاهد خواهم بود؛ زيرا، مى‌ترسم بعضى از شهود نكول كرده و پشيمان شود. در اين‌صورت، گرفتار حدّ قذف مى‌شوم.

2- عليّ بن إبراهيم في تفسيره عن أبيه، عن حمّاد، عن حريز، عن أبي عبداللَّه عليه السلام قال: القاذف يجلد ثمانين جلدة ولا تقبل له شهادة أبداً إلّابعد التوبة أو يكذّب نفسه، فإن شهد له ثلاثة وأبى واحد يجلد الثلاثة ولا تقبل شهادتهم حتّى يقول أربعة: رأينا مثل الميل في المكحلة. [2] فقه الحديث‌: روايت بين صحيحه و حسنه مردّد است. امام صادق عليه السلام فرمود: به قاذف هشتاد تازيانه زده مى‌شود و شهادت او پذيرفته نمى‌شود، مگر اين‌كه توبه يا تكذيب نفس خود كند. اگر سه نفر از آنان شهادت دادند و يكى امتناع كرد- واژه «أبى» در روايت، ظهور در اين دارد كه قبلًا آمادگى براى شهادت داشته است، امّا هنگامى كه به دادگاه آمده، پشيمان شده و از اقامه‌ى شهادت امتناع مى‌كند.- در اين حال، آن سه نفر را حدّ قذف مى‌زنند.

شهادت اين گروه، پذيرفته نيست؛ مگر آن‌كه چهار نفر به رؤيت، مانند ميل در سرمه‌دان، شهادت بدهند.

[1]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 446، باب 12 از ابواب حدّ قذف، ح 2.

[2]. همان، ص 433، باب 2 از ابواب حدّ قذف، ح 5.