بند دوم: ادلة مشهور بر عدم وجود جنس سوم‌

با توجه به مطالب پيش گفته، حداقل دو دليل بر عدم وجود جنس سوم بيان شد كه عبارت است از: 1. اصل مسلم فقهى؛ 2. ظهور آيات و روايات.

از آن جا كه اين «اصل فقهى» از ادله شرعى ديگر، مانند آيات و روايات استفاده شده است، بنابراين، «اصل فقهى» نمى‌تواند فى حد نفسه يك دليل مستقل محسوب شود. هم‌چنين، آيت‌الله محمد حسن نجفى‌، صاحب كتاب «جواهر الكلام» به «ظهور مستفاد از كتاب و سنت» بر عدم وجود جنس سوم استناد كرده است، اما در عين حال، وى با صراحت به هيچ آيه يا روايتى اشاره نمى‌كند. [1] با اين وجود، برخى فقيهان ديگر، به آياتى از كلام الله مجيد استناد كرده كه در ادامه به مهم‌ترين آن اشاره مى‌شود:

دليل اول: للهِ مُلكُ السّموات و الارضِ يخلُقُ ما يشاء يهَبُ لِمن يشاء اناثاً و يهَبُ لِمَن يشاءُ الذكور؛ [2]

فرمانروايى [مطلق‌] آسمان‌ها و زمين از آنِ خداست؛ هر چه بخواهد مى‌آفريند؛ به هر كس بخواهد فرزند دختر و به هر كس بخواهد فرزند پسر مى‌دهد.

وجه استدلال: ظاهر موهوب و بخشش در آيه فوق آن است كه منحصر در پسر و دختر است. [3]

دليل دوم: وَ انَ‌هُ خَلَق الزوجينَ الذَكَرَ و الانثى مِن نُطفَةٍ اذا تُمنى؛ [4]

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريد، از نطفه‌اى هنگامى كه خارج مى‌شود

(و در رحم مى‌ريزد).

وجه استدلال: ظاهر مخلوق در آيه فوق آن است كه مخلوق منحصر در دو نوع مذكر و مؤنث است. [5]

[1]. جواهر الكلام، ج 39، ص 277- 278.

[2]. سوره شورى (42)، آيه 49.

[3]. آيت الله ميرزا حسن بجنوردى، القواعد الفقهية، ج 2، ص 55.

[4]. سوره نجم (53)، آيه 45- 46.

[5]. ميرزا حسن بجنوردى، القواعد الفقهية، ج 2، ص 55.