5. شيخ عطاء اللّه مكى، مؤلف «العارم الهندى فى عنق النجدى».

اينها نمونه اى از دانشمندان اهل سنّت اند كه در ردّ وهابيت كتاب نوشته اند و جز اينها كسان ديگرى هم هستند كه اسامى آنان را مى توانيد در كتاب بحوثٌ فى الملل والنحل (ج4، صفحات 355ـ 359) بجوييد.

در بين شيعيان نخستين ردّيه بر اين مكتب، توسط فقيه و مرجع نامدار تشيّع مرحوم آية اللّه شيخ جعفر كاشف الغطاء نگارش يافت، كه تحت عنوان «منهج الرشاد لمن أراد السّداد» حقايق را فاش ساخته و نسخه اى از آن را نزد امير سعود بن عبدالعزيز(پادشاه متعصّب وهّابى) فرستاد.

سلاله پاك وى، مرحوم آية اللّه شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء، نيز زمانى كه وهّابيان در سال 1344ق دست به تخريب مراقد ائمه اهل بيت (عليهم السلام)در مدينه زدند، كتابى به نام «الآيات البيّنات فى قمع البِدَع والضّلالات» نوشت و آراء آنان را به منطق وحى، نقد و رد نمود.

گسترده ترين كتابى كه از جانب علماى شيعه در نقد وهّابيت به رشته تحرير درآمده، كتاب «كشف الارتياب عن اتباع محمد بن عبدالوهاب» نوشته علاّمه و مصلح فقيد آية اللّه سيد محسن عاملى است، كه مطالعه آن براى پژوهشگران مسائل مربوط به اين مكتب، مفيد و راهگشاست.[1]