خدا صاحبان حقوقى بر خداى بزرگ واجب الوجود هستند، و در مواردى چنين مى فرمايد:

1. (وَكانَ حَقّاً عَلَيْنا نَصْرُ المُؤْمِنين).[1]

«يارى كردن مؤمنان حق آنان است بر ما ».

2. (وَعْداً عَلَيهِ حَقّاً فِى التَّوراةِ وَالإِنْجِيل) .[2]

«وعده حق است بر خدا در تورات وانجيل و قرآن».

3. (كَذلِكَ حَقّاً عَلَيْنا نُنْجِ المُؤْمِنين).[3]

«نجات مؤمنان حق است بر ما».

4. (إِنَّما التَّوبَة عَلى اللّه لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَة ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَريب).[4]

«پذيرش توبه بر خداست به سود كسانى كه كار زشت انجام مى دهند بعداً راه توبه را در پيش مى گيرند».

در احاديث اسلامى اين نوع حقوق فراوان به چشم مى خورد كه ما به يكى بسنده مى كنيم.

رسول گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: «حقّ على اللّه عونُ من نكح التماسَ العفاف ممّا حرم اللّه».

«بر خدا فرض است آن كس را كه براى حفظ خود از حرام ازدواج كرده باشد كمك كند».