اشكال سوم: اين نوع توسل متضمن دعوت غير خدا است

آيات زيادى گواهى مى دهند كه فرد مسلمان نبايد غير خدا را بخواند و يا ندا كند چنان كه مى فرمايد:

(فَلا تَدْعُوا مَعَ اللّهِ أَحَداً).[1]

«با خدا ديگرى را مخوانيد».

(إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّه عِبادٌ أَمثالُكُم).[2]

«كسانى كه به جاى خدا به دعا مى خوانيد بندگانى مانند شما هست».

از اين دو آيه استفاده مى شود كه در مقام دعا بايد خدا را خواند نه غير خدا را و توسل به شخص و شخصيت و منزلت ومقام، خواندن غير خداست.

پاسخ: بى پايه ترين اشكال در توسل همين اشكال سوم است كه متأسفانه مخالفان توسل، به آن تمسك مى جويند، وناجوانمردانه، آياتى را كه درباره مشركان و دعوت آنان از بتان وارد شده را بر مسلمانان و صالحان تطبيق مى كنند، در حاليكه مورد آيات مشركانى است كه بت هاى خـود را الـه و مـدبر مى دانند نه مسلمانانى كه پيامبر را بنده خدا وداعى بر توحيد مى دانند، از آنجا كه اين نوع آيات بيشتر بكار گرفته مى شود در اين باره كمى به توضيح مى پردازيم:

1. آياتى كه مى گويد، غير خدا را مخوانيد، دعوت در آيات ياد شده به معنى عبادت و پرستش است نه دعوت به معنى خواندن طرف ولو به نيت اينكه يك انسان وارسته است. به گواه اينكه در آيه نخست مى فرمايد: (فَلاتَدْعُوا مَعَ اللّه أَحَداً) : «غير خدا را همراه خدا پرستش نكنيد» واگر دعوت در اين آيه به معنى