برخوردار نيست.

عنكبوت حشره اى است كه نر آن بزرگتر از ماده است. او با پاى خود تارهايى مى تند، و آن را بر ديوار خانه هاى مى گستراند، حشراتى را شكار مى كند. شبكه او از دقت و ظرافت خاصى برخوردار است وعلت چسبندگى اين تارها به هم وجود ماده صمغى است كه در اين تاره وجود دارد، هرگاه، شكارى در اين شبكه قرار گرفت، براى اين كه از فرار آن جلوگيرى كند، دايره شبكه را تنگتر كرده و سمى بر آن مى پاشد كه از حركت بازمانده و از خود دفاع نكند.

در انديشه عنكبوت، اين لانه، از استحكام خاصى برخوردار است ولى اين لانه در برابر حوادث جوى و طبيعى، مقاومت ندارد. اگر نسيم مختصرى بوزد آن را پاره مى كند، اگر قطره آبى بر آن بچكد، متلاشى مى گرد. اگر در نزديكى آتش قراربگيرد، مى سوزد.

تا اينجا با «مشبه به» آشنا شديم.

واما «مشبه» همان بتهاى چوبى و فلزى است كه هم اكنون بسان صدر اسلام در هندو ژاين وجنوب شرق آسيا پرستيده مى شوند. قردن يادآور مى شود كه وضع اينها بسان لانه عنكبوت است. بلكه از آن هم پست تر زيرا صاحب اين خانه يعنى عنكبوت مى تواند براى حيات خود دست و پا كند و حشراتى را شكار كند، ولى بتهاى مورد پرستش كافران براى آنها كوچكترين سودى ندارد.

اكنون برگرديم به تفسير جمله هاى آيه:

(مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا...).

«مثل كسانى كه جز خدا را مى پرستند، و آن را پناهگاه خود مى انگارند، بسان عنكبوت است كه لانه خود را پناهگاه خود مى انديشد».