در گذشته آنها را به «ذباب» و مگس تشبيه كرد و حتّى آنها را هم پست تر حشرات دانست و در اين آيه آنها را به لانه عنكبوت تشبيه مى كند كه از سست ترين لانه ها است.

در اينجا سؤال مى شود كه چرا قرآن در تحقير بتان و خدايان دروغين مشركان اين همه عنايت به تشبيه دارد. پاسخ آن روشن است، زيرا تشبيه اثر عميقى در قلوب مردم دارد. قرآن در عين حال كه براى نكوهش بت پرستان به دليل و برهان روى مى آورد، ولى از تشبيه هم بهره مى گيرد.

قرآن يك بار مى گويد فرد مؤمن نبايد غيبت كند وغيبت گناه كبيره است و داراى كيفر دردناكى است .

يكبار ديگر موقعيت غيبت كننده را چنين ترسيم مى كند: «اى مردم آگاه باشيد كسى كه پشت سر برادر دينى خود بدگويى مى كند، بسان كسانى است كه گوشت مرده برادر نسبى خود را مى خورد، زيرا إنسان غيبت كننده در غياب مؤمن با هتك او، خود را ارضاء مى كند، و روح خود را اشباع مى سازد، همچنن كه فرد ديگر از گوشت برادر تغذيه مى شود.[1]

هر دو ار در حالى صورت مى پذيرد كه طرف غائب و نا آگاه است. مسلماً يك چنين تشبيهى، در روح و روان انسانها، اثر بيشترى دارد.

از اين بيان روشن مى گردد كه غرض از تشبيه خدايان دروغين، به حشرات زمين ماند پشه و مگس، يا تشبيه آنان به لانه عنكبوت، تحقير و نكوهش آنهاست و اين كه از اين معبودهاى باطل كارى ساخته نيست. همچنان كه از حشرات، كارى ساخته نيست، و يا اين معبودهاى دروغين، دژ محكم واستوارى براى شما نيست، همچنان كه لانه عنكبوت، از چنين استوارى